Goa, Laatste 1 ½ dag in bagabeach en 50 tinten grijs

Goa 22 januari 2013

Zoals gewoonlijk zat ik op het bed in het kantoortje van het restaurant. Er werd lekker gewerkt, groenten werden schoongemaakt en er hing een goeie sfeer. Er kwam een vriend of kennis van Aslam binnen gelopen en ging op de grond zitten. Wat een negatieve energie kwam er in de ruimte. Kreeg nekpijn, mijn lijf ging opspelen, ving teveel signalen van die man op. Later had ik een klein gesprekje met hem in het restaurant. Hij gaf aan dat hij heel moe was, had 30 uur gereisd en had nekpijn.

Ben opgestaan en ben een wandeling gaan maken. Eerst naar het strand.

toen naar vrienden van Aslam en mij die een winkeltje hebben en nog wat foto’s gemaakt van mensen die de elektriciteit in orde moesten maken in de straat.












 




Op de terugweg zag ik aan de overkant van het restaurant een olifant staan, wat grappig dacht ik.   Heb er een filmpje van gemaakt en aangezien ik geen geld bij me had ben ik lekker blijven staan en heb alles in me opgenomen.

Op ineens kwam er een baba aangelopen en mijn hart vulde zich met blijdschap. Eindelijk iemand tegen komen in Goa waar ik me mee verwant voelde. Hun wereld begrijp ik. Zijn naam was Ram Das Giri.

Kom mijn olifant aaien. Ik weigerde dit in eerste instantie want het is niet zo goed om geen donatie te geven. Kom nou maar, ga hem maar aaien. We kwamen in gesprek. Hij ging ook naar Allahabad naar de Kumbha Mela en hoorde ook bij de Juna Akhara. Zij zouden zitten in kamp 7. Ik vroeg of hij Soham Baba kende, Mahamandalashwar of the Juna Akhara, maar hij twijfelde, hij dacht van wel maar wist het niet zeker.

Blij kwam ik weer aan in het restaurant, vertelde over mijn wandeling en ik kreeg gelijk een verhaal over deze nepbaba’s die er alleen maar op uit waren om geld te verdienen. Ik moest wijzer zijn en er geen aandacht aan besteden.

Verder vertelde hij dat de man die terug naar zijn huis was gegaan  in de avond terug zou komen. Aslam hoorde dat ik even met hem had gepraat en ging naar mijn Westerse ideeën net een stap tever. Ik had toch niets gezegd???, want als hij niet meer terug zou komen dat kon hij niet maken voor zijn relaties. Nu had Aslam aangegeven dat hij vond dat ik veel te open was tegen iedereen, maar je kunt het ook omdraaien. Hij heeft zoveel regeltjes en dubbele bodems en zegt eigenlijk nooit iets, waarschijnlijk moet hij dat ook…. Maar ik heb geen bedrijf, heb geen staf, hoef niet te marchanderen, kan gewoon met iedereen omgaan. Hoef niet na te denken wat ik wel of niet kan of mag zeggen. Wat je ziet is wat je krijgt. En mijn lijfspreuk is: geef iemand een open hand en hart en zie wat er gebeurt…….gewoon omdat mensen boeken zijn die je moet leren lezen.

 

Goed het legde een domper om mijn goeie bui en vertrok naar het appartement waar ik verbleef. Ging mijn koffer alvast een beetje inpakken. De avond kwam en we gingen naar boven waar de drank weer boven tafel kwam in witte zakken, want alcohol is eigenlijk niet voor hun toegestaan, maar Indiase mensen hebben voor alles hun eigen regeltjes.

De man was er en ook kwamen er weer wat vrienden bij. Het ging weer over het feit, dat ook deze man een Westerse vrouw had, maar dat hij eerst even moest bellen met zijn vrouw in Kashmir. Aslam vertelde dat hij aan zijn vrouw over het project Goa had en dat hij goeie zaken deed en nog een tijdje in goa moest blijven. De man kwam terug en was duidelijk in mij geïnteresseerd. Hij had een vraag voor me……. Of ik het boek 50 tinten grijs had gelezen en wat mijn mening hierover was.

Na 5 dagen tussen allerlei mensen in gezeten te hebben met hun dubbele moraal, hun geloof dat hun levenswijze het beste was, Kashmir het mooiste gebied in de wereld was en dat Bagabeach het beste strand van de wereld had, heb ik mijn beste kant laten zien, ben beschaafd gebleven en heb hun uitgelegd, dat ik niet  kon begrijpen dat een land waar het Tantraboek vandaan kwam zij toch met het boek 50 teinten grijs moesten doen. Mijn advies was, laat alle boeken maar liggen en ga maar voor 1 ding. En dat is tijd. Neem de tijd om lief te hebben.

Sta in de vroege morgen op met hallo lieveling, maak een ontbijtje klaar, Bel om 11.00 uur op dat je naar haar verlangt. Om 12.00 uur bel je haar dat je graag met haar wil lunchen. Zeg tegen haar lieve dingen, wat zit je haar mooi. Geef een kus in haar nek. Leg bloemen op haar bed en als je al deze dingen zou doen, heb je geen enkel boek nodig. Alles zal voor je gedaan worden, waarnaar je verlangt.

O, mijn god zeiden ze, dat ligt niet zo in onze lijn. Wij zijn te snel. Dat klopt ook wel, Deze mannen kun je vergelijken met eenden (kwak) en ze zijn klaar. Heb daar teveel over gehoord. Masseren laat je niet door vrouwen doen. Mannen masseren mannen, vrouwen masseren vrouwen. Zelfs in hun huwelijk was dat voor die mannen geen optie. Nu kan ik natuurlijk niet oordelen over heel India en Nederland, maar ben vrouw genoeg van de Wereld om te kunnen vergelijken en mijn mening hierover te hebben. Wat daar in India moeilijk is, is om daar alleen maar een familie-vriend te zijn, omdat iedereen die vraagt waar je verblijft, gelijk denk dat je een bijzit bent. En ik kan je absoluut garanderen dat dit niet het geval was. Familie-vriend, laten we daar heel duidelijk over zijn.

Ben vroeg naar mijn kamer gegaan en de volgende ochtend heb ik Mijnheer Aslam in zijn kamer wakker gemaakt. We hebben samen een kop Indiase thee gedronken en waren beiden blij, dat de logeerpartij voorbij was. De cultuurverschillen zijn en waren te groot. En ik ben zo volwassen geworden de laatste jaren en zo bewust van mezelf......... in die zin heeft Babaji mij echt groot gemaakt.

Van mijn kant had ik al aangegeven in de avond daarvoor, dat ik geen geld meer zou uitgeven aan een reis naar Goa. Dat ik veel liever met mijn eigen familie op reis zou gaan, naar andere landen te gaan  die te mooi zijn om niet te bezoeken. Maar dat als iemand mijn ticket en onderkomen zou betalen er geen obstakels waren om naar Goa terug te keren. Want in dat geval had ik een doel om te gaan. De toekomst zal uitwijzen hoe dit zich verder zal ontwikkelen.??

En dan op weg naar het vliegveld om de reis naar Kerala te maken. Eerst landen in Mumbai en dan samen met Bhavandeep naar Trivandrum

lieve groeten uit goa, bagabeach

yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit
Kamala en haar ervaringen met een yogi
youtube kanaal yogastudio
uitleg spirituele namen
yogastudiolaksmi@hotmail.com




 

 

Goa, Kalya’s toekomst kreeg geen toekomst door regeltjes en egozaken

Goa, 28 januari 2013

Mag ik jullie iets vertellen over Kalya. Kalya heb ik ontmoet tijdens mijn reis naar Goa in 2002.

Hij was toen 12 jaar oud. Hij leefde bij de familie waar ik verbleef en hij was daar aangenomen als hulpje in het restaurant. Zijn ouders waren gestorven of er was iets mee aan de hand, in ieder geval Aslam had de zorg voor hem overgenomen. Kalya sprak alleen Malalayam en ik deed dit niet. Maar……wij hadden een klik, vond hem een leuk joch. Met Aslam een gesprek aangegaan dat ik graag iets voor de toekomst van deze jongen wilde betekenen. In de vorm van een donatie vanuit de Stichting, zodat hij onderwijs zou krijgen en Engels kon gaan leren. Dat zou hem voor de toekomst een bredere basis geven en misschien een betere toekomst.

Dit was de eerste keer dat ik duidelijk tegen de Indiase cultuur aanliep. Ik, wij Nederlanders zijn direct en maken alles bespreekbaar, maar in India is dat niet mogelijk. Tegen muren van beton loop je op.  Dit heb ik toen besproken met Yogi baba from the Himalaya’s en hij wilde graag de jongen bij zich nemen. Hij was onderwijzer geweest en zou Aslam beloven dat hij goed voor de jongen zou zorgen en een absoluut goede opleiding zou geven.

Na mijn vertrek, (wat was ik blij), heb ik zaken maar losgelaten. Aslam heb ik nog meerdere malen ontmoet, maar Kalya werd niet meer bespreekbaar gemaakt. En nu in 2013, zat ik achterop de scooter bij Aslam toen hij mij een lift naar het huis gaf, waar ik verbleef. Hij stopte bij een winkeltje en hij riep iemand. Een jonge man van rond de 23 jaar kwam naar ons toe. En daar stond Kalya voor me. Wat waren wij blij om elkaar te zien, maar wat deed mijn hart pijn en wat voelde ik een weerstand tegen de Indiase cultuur toen ik hoorde, dat hij daar werkte. Niet meer onder toezicht was van Aslam en dat hij geen enkele scholing had gekregen en ook geen woord Engels sprak.

De volgende dag nam ik geen lift van Aslam aan maar liep de afstand naar zijn restaurant. Ik kwam langs een winkel en tot mijn grote verbazing stond daar Kalya te praten met een van de mensen van een andere winkel. Hij was net vol vuur over mij aan het praten. De winkelier nam de tijd om het gesprek tussen Kalya en mij te vertalen. Ik vertelde hoe erg het mij speet, dat ik niets voor hem mocht betekenen, maar dat hij nog steeds in mijn hart zat.

Ik weet hoe energie werkt, weet ook dat als je in iemands hart zit, alles te volgen is, dus gaf ik hem mijn kaartje en zei, Kalya bewaar dit en als je het moeilijk hebt, mediteer op me, ik zal er dan voor je zijn. We gaven elkaar een knuffel. Heb Kalya niet meer gezien, maar wat ik tot mijn grote verbazing merkte, dat mijn aanwezigheid en mijn kaartje, hem ineens meters omhoog bracht. In een mum van tijd was hij tussen al die jongens die een droom hadden om te kunnen vluchten met een Westers meisje en een paspoort te krijgen, een gezien figuur. Hij had iets wat anderen niet hadden, een Westerse vrouw als beschermvrouwe.

Ook zat er nog een andere kant aan. Het vuurtje liep als de snelheid van de tijd, door Bagabeach. Ik werd aangehouden met vragen over hun gezondheid. Zij vertelde mij dat zij mij zo respecteerde  en vertrouwden mij, meer dan hun artsen en fysiotherapeuten. (of dit soort zaken goed zijn voor mijn ego??).  Of ik hun niet wat yoga oefeningen kon leren en/of welke oefening ze konden gebruiken bij een bepaalde pijn in hun heup en been. Werd meegenomen winkeltjes in en in aparte ruimtes lagen ze op de grond wat oefeningen te doen. Wat een vertederend moment.

En mijn visie op de mentaliteit van de Indiase mannen, die gekneveld zitten tussen gearrangeerde huwelijken, regeltjes van allerlei aard welke vrouwen horen na te komen, is er geen leuk huwelijksleven mogelijk tussen veel Indiase stellen. India is in mijn ogen beknepen, niet spiritueel, niet open minded en wat je ziet is niet wat je krijgt. Wat je wel krijgt is inzicht in jezelf en hoe goed je het hebt in Nederland……hoe fantastisch het is om als vrouw in Nederland geboren te zijn…… Dat de ontwikkelingen zo zijn dat we voor onze eigen inkomsten kunnen zorgen, dat we kunnen en mogen zeggen, genoeg is genoeg.  Dat ze zo vast zitten aan een man dat ze zelfs zo in paniek zijn, dat ze hunzelf in brand moeten steken en sterven om uit situaties te geraken. Hier vertel ik later over als ik over het Happy Home children van Vizhhilam zal spreken. Mannen hoeven zich niet in brand te steken, die nemen gewoon (als het mogelijk is) een Westerse vrouw en komen zo aan hun gerief.

Als jullie denken dat ik erg negatief ben, dan kan ik je garanderen dat dit niet het geval is. Dingen die krom zijn kun je niet recht praten. Geloof me, ik zal het niet meer meemaken, ik ben te oud om over 60 jaar nog te leven. Maar ook in India zal de vooruitgang voortzetten. Zullen vrouwen goedkeuring krijgen van hun mannen om hun stemrecht te gebruiken.

(It was also evident that women voted on the basis of the decision of their families and communities. In many cases, they had never heard of a manifesto. “It is important to further examine these trends).  

zullen ze inzien dat ze niet alleen voor hun man hoeven te werken en dan zullen ook die mannen moeten oppassen, want ze gaan die mannen verlaten. Dit is geen toekomstdroom, maar gewoon de realiteit. En geef ze eens ongelijk, die prachtige vrouwen, die nu klem zitten in een systeem, welke ontworpen is door mannen. En die mannen, geef ze eens ongelijk, als ik een man was zou ik het ook zo regelen dat zaken niet ten nadeel van mijn manzijn zouden veranderen,….. toch.......

En Kalya????? God is veel groter dan mijn kleine nietige denken, God zorgt voor mij dus ook voor Kalya. Moet daar vertrouwen in hebben anders wordt alles wel heel erg wankel.

Lieve groeten, Kamala

Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit, Yogastudio Laksmi
blog Kamala en haar ervaringen met een yogi
facebook
youtube
yogastudiolaksmi@hotmail.com

Goa en scheldpartijen over Nazi duitsland

Aslam gaf een weerwoord over Hitler en Duitsland tijdens een party welke hij had georganiseerd voor de jonge Duitse gasten die bij hem kamers hadden gehuurd. Deze jonge mensen vertelden dat ze een zeer onaangename ervaring op het strand hadden gehad. De opmerking van Aslam (goed bedoeld) veranderde de atmosfeer totaal, in ieder geval bij mij, maar ook bij die jonge Duitse mensen.

Aslam is met een Duitse vrouw getrouwd en weet best wel dat de Duitsers overal met reserve worden aangekeken. Het begon met die Duitse jongens die op het strand waren. Deze jonge Duitse mensen werden door Indiase jongeren aangevallen met Heil Hitler and go home your nazi’s. Ik schrok daar zo van, dit kan niet, dit gaat te ver. En Andre een alleraardigste jongen heeft zich nog proberen te verdedigen daar op het strand.

Na dit verhaal van Andre begon Aslam dus zijn zegje te doen en dat viel bij mij een beetje verkeerd. Had geen idee dat een verleden van 65 jaar geleden zo in je bloed kon zitten, daarbij had hij al enkele borrels op en mensen veranderen daardoor.

Als ik eerlijk ben  maken wij Nederlanders  nog steeds opmerkingen als we een Duitser zien, in de trant van wanneer breng je mijn fiets terug of als er weer kuilen in het strand gemaakt zijn door toeristen, een gezegde van ons daar heb je ze weer, vast Duitsers.

En hoe vaak zijn handelaren en mensen in het buitenland niet blij dat wij Hollands zijn, want ze zijn de grote monden van die Duitsers meer dan zat. Het geld is goed voor hen, maar dat is het. Triest is het, dat na zoveel jaren bepaalde gevoelens zo diep kunnen zitten. Maar ja, ik ben wel geboren net na de oorlog en heb alle verhalen gehoord van mijn familie. Hoe mijn vader en de groep vrienden bij de Nazi’s inbraken om hun straat van eten te voorzien.

Dit is een bandopname opgenomen in Rotterdam-Hoogvliet in 2006 en verteld door Frans Goene, een van de mannen die voor voedsel zorgden in de straat waar ze woonden. 

Rotterdam had in die tijd geen eten meer. Mijn moeders familie die in zwarte handel deed en soms vertelde hoe ze mensen konden helpen. Hoe Rotterdam plat gebombardeerd is en dat de mensen jarenlang hebben moeten ploeteren om Rotterdam/Nederland er bovenop te helpen.

In ieder geval het is een te teer onderwerp om op een vakantiedag door een Indiase man aangereikt te krijgen.
met vriendelijke groeten, Kamala

Yogastudio Laksmi, Stichting voor Gezondheid, Kennisontwikkeling en Spiritualiteit
Facebook
Youtube
blog: Kamala en haar ervaringen met een yogi
yogastudiolaksmi@hotmail.com